سبد خرید شما خالی است.
هیچ محصولی در سبدخرید نیست.فهرست مطالب
روش‌های مختلف نصب سرامیک طرح پارکت برای کف
سرامیک طرح پارکت به دلیل ترکیب جذابیت بصری چوب و ویژگی‌های فنی سرامیک، به یکی از محبوب‌ترین کف‌پوش‌ها برای فضاهای مسکونی و تجاری تبدیل شده است. این محصول، ظاهری گرم و دل‌نشین همچون چوب طبیعی دارد و در عین حال، مزایایی نظیر مقاومت در برابر رطوبت، سایش و خراش را از سرامیک به ارث می‌برد. فروشگاه سرامیک با وجود این‌که انتخاب صحیح سرامیک طرح پارکت در موفقیت پروژه بسیار تأثیر دارد، چگونگی نصب نیز به همان اندازه اهمیت دارد. یک نصب غیراصولی می‌تواند منجر به لق‌شدن، ترک‌خوردگی یا از بین رفتن زیبایی ظاهری کف‌پوش شود.
اهمیت نصب اصولی سرامیک طرح پارکت
کف‌پوشی زیبا و ماندگار
حتی اگر از باکیفیت‌ترین سرامیک طرح پارکت استفاده کنید، نصب غیراصولی می‌تواند تمام سرمایه‌گذاری شما را تهدید کند. بندکشی‌های نامناسب، عدم توجه به زیرسازی یا اجرای غیردقیق ملات موجب لق‌شدن یا ترک‌خوردگی تایل‌ها می‌شود. یک نصب صحیح اما، تضمین می‌کند کف‌پوش سالها زیبایی و دوام داشته باشد.
رعایت استانداردها در تردد بالا
بسیاری از فضاها (سالن‌های پذیرایی، مراکز تجاری و اداری) رفت‌وآمد بالایی دارند. در این محیط‌ها، کوچک‌ترین اشکال در نصب می‌تواند خیلی سریع منجر به جداشدن سرامیک و تحمیل هزینه‌های سنگین تعمیرات شود. به همین دلیل، انتخاب روش نصب و اجرای دقیق آن اهمیت دوچندان دارد.
هماهنگی با طراحی داخلی
سرامیک طرح پارکت غالباً در ابعاد مستطیلی تولید می‌شود تا نمایی شبیه تخته‌های چوبی خلق کند. در نتیجه، الگوهای نصب و بندکشی روی جنبه‌ی بصری تأثیر زیادی دارد. انتخاب روش اجرای مناسب می‌تواند منجر به خلق الگوهای جذاب (مانند هریینگ‌بون، شطرنجی و ترکیبی) و بهبود جلوه‌ی کلی فضا شود.
پیش‌نیازهای نصب موفق
زیرسازی و تسطیح کف
صرف‌نظر از روش نصب، کف باید کاملاً تراز و استوار باشد. وجود ناهمواری یا خلأهای پنهان زیر سطح، منجر به تاب‌برداشتن یا شکستگی تایل‌ها می‌شود. اگر زیرسازی به‌درستی انجام نشود، حتی بهترین مصالح هم راه به جایی نمی‌برد. برای دستیابی به سطحی هموار می‌توان از لایه‌های بتنی یا ملات ماسه‌سیمان استفاده کرد. در برخی موارد، ملات خودتراز نیز کاربرد دارد.
آشنایی با خواص سرامیک طرح پارکت
سرامیک طرح پارکت ممکن است بدنه‌ی پرسلانی یا نیمه‌پرسلانی داشته باشد. پرسلان‌ها به‌طور کلی جذب آب کمتری دارند و در برابر فشار مقاومت بالاتری نشان می‌دهند. دانستن مشخصات فنی تایل‌ها (ضخامت، ابعاد، جذب آب، درجه‌ی سایشی) در انتخاب روش نصب مؤثر است. برای مثال، تایل‌های ابعاد بزرگ (مانند ۲۰×۱۲۰ یا بالاتر) نیازمند دقت و مصالح ویژه‌ای در نصب هستند.
آب‌بندی و رطوبت
اگر کف در معرض رطوبت بالا (مثلاً در آشپزخانه‌ها یا فضاهای مرطوب) باشد، باید به مسئله‌ی آب‌بندی توجه ویژه‌ای داشت. بعضی روش‌های نصب مقاومت بهتری در برابر نفوذ آب نشان می‌دهند و بندکشی هم باید با مصالح ضدآب صورت گیرد. در فضای باز یا تراس‌ها، رعایت شیب‌بندی مناسب برای تخلیه‌ی آب باران و اجرای درز انبساط ضروری است.
ابزار و مهارت اجرایی
روش‌های مختلف نصب، ابزارها و مهارت‌های متفاوتی نیاز دارند. مثلاً در روش ملات‌محور، باید ملات را درست بسازید و با ماله‌ی ساده کار کنید؛ اما در روش چسب پلیمری از ماله‌ی دندانه‌دار استفاده می‌شود و مهارت بیشتری در توزیع چسب نیاز است. در الگوهای پیچیده (مانند جناغی) نیز مهارت نصاب تعیین‌کننده‌ی نتیجه‌ی کار است. سرامیک طرح پارکت ضد خش را بخوانید.
مروری بر روش‌های متداول نصب سرامیک طرح پارکت
- نصب ملات‌محور (روش سنتی)
- نصب با چسب پلیمری (Thin-Set)
- نصب خشک (Dry Installation)
- روش‌های ترکیبی و تخصصی (مانند شبه‌خشک، اجرا با ملات‌های خودتراز و …)
روش ملات‌محور
تعریف و اصول کلی
در این روش که قدمت زیادی در ایران دارد، پشت سرامیک با ملات ماسه‌سیمان آغشته می‌شود و تایل به کف می‌چسبد. معمولاً دوغاب سیمان روی سطح پهن می‌شود و سپس تایل قرار می‌گیرد. در انتها با ضربه‌ی چکش پلاستیکی تایل در بستر ملات محکم می‌شود. بعد از اتمام کار، بندکشی با ملات سیمان انجام می‌گیرد. خرید سرامیک را کلیک کنید.
مزایا
- هزینه‌ی نسبتاً کمتر در مقایسه با بعضی روش‌ها
- مهارت موجود در بازار: بسیاری از استادکاران، روش سنتی را به‌خوبی می‌شناسند
- مناسب برای فضاهای کوچک و متوسط در پروژه‌های شهری یا روستایی
معایب
- عدم کنترل ضخامت دقیق ملات: ممکن است در صورت عدم تجربه‌ی کافی استادکار، سطح نهایی تراز نباشد
- ریسک جداشدن تایل در بلندمدت در صورت اختلاط نامناسب ملات یا عدم رعایت زمان خشک شدن
- طولانی بودن زمان اجرا و نیاز به دقت فراوان در بندکشی نهایی
- بندکشی با ملات سیمان معمولی ممکن است در برابر رطوبت آسیب‌پذیر باشد و به مرور زمان دچار شوره یا ترک شود
روش اجرا
ابتدا کف با ملات ماسه‌سیمان تراز می‌شود و شیب‌بندی (در صورت نیاز) انجام می‌گیرد. سپس روی سطح لایه‌ی نازکی از دوغاب یا ملات (با ضخامت ۲ تا ۳ سانتی‌متر) پخش می‌شود. پشت تایل سرامیک را هم با دوغاب رقیق یا ملات می‌پوشانند و تایل را روی سطح قرار می‌دهند. بعد از تنظیم اولیه، ضربه‌ی چکش پلاستیکی باعث می‌شود تایل در بستر ملات بنشیند. پس از اتمام نصب، زمان می‌دهند تا ملات خشک شود و در مرحله‌ی بعد بندکشی را با دوغاب سیمان یا بندکشی پلیمری انجام می‌دهند.
نکات کاربردی
- بهتر است از ماسه‌ی شسته استفاده شود تا ناخالصی‌های خاک و گچ، مقاومت ملات را تضعیف نکنند.
- حداکثر ضخامت ملات باید کنترل شود؛ ضخامت بیش از حد می‌تواند به نشست نامتوازن منجر شود.
- برای سرامیک‌های ابعاد بزرگ، اجرای دقیق هم‌ترازی (Leveling) دشوارتر است و باید از اسپیسرهای مخصوص یا کیت‌های هم‌تراز استفاده شود.
روش چسب پلیمری
تعریف و مبانی
در این روش، از چسب‌های پلیمری یا سیمانی ویژه‌ای استفاده می‌شود که قدرت چسبندگی بالایی به بدنه‌ی سرامیک و سطح زیرکار دارند. عموماً در پروژه‌های امروزی، به‌ویژه برای تایل‌های سایز بزرگ یا مکان‌هایی که سرعت اجرای بالا مدنظر است، روش چسبی بسیار محبوب شده است. خرید سرامیک طرح پارکت را کلیک کنید
مزایا
- سرعت بالاتر نصب در مقایسه با روش سنتی
- کنترل دقیق ضخامت لایه‌ی چسب و هم‌ترازی آسان‌تر به کمک ماله‌ی دندانه‌دار
- کاهش وزن کلی کف‌پوش (زیرا ملات حجیم وجود ندارد)
- مناسب برای انواع ابعاد، به‌ویژه سرامیک‌های بزرگ و اسلب
- امکان اجرای راحت‌تر الگوهای خاص (جناغی، موازی، آجری)
معایب
- هزینه‌ی بالاتر چسب‌های مرغوب پلیمری
- نیاز به زیرسازی دقیق و تراز بودن کف
- در صورت انتخاب چسب نامرغوب یا اجرای نادرست، چسبندگی ممکن است کاهش یابد و تایل لق شود
روش اجرا
ابتدا کف سطحی صاف و تمیز دارد. در صورت نیاز، با ملات یا لایه‌ی بتنی نازک عملیات تراز پایه را انجام می‌دهند. پس از خشک‌شدن زیرسازی، چسب پلیمری روی سطح کف با ماله‌ی دندانه‌دار پخش می‌شود. پشت تایل سرامیک نیز ممکن است لایه‌ی نازکی از چسب مالیده شود (Double Spread) تا چسبندگی حداکثری صورت گیرد. سپس تایل روی کف قرار گرفته، با کمک حرکت چرخشی یا ضربه‌ی نرم، هوای محبوس زیر آن خارج می‌شود. اسپیسرها یا هم‌ترازها برای ایجاد بندهای منظم استفاده می‌شوند. پس از خشک‌شدن اولیه (معمولاً ۲۴ ساعت یا کمتر، بسته به نوع چسب)، بندکشی با ملات یا پودر بندکشی مخصوص انجام می‌گیرد.
نکات کلیدی
- ضروری است چسب با کیفیت بالا و استاندارد انتخاب شود.
- توجه به دمای محیط هنگام اجرا: برخی چسب‌ها در دمای خیلی سرد یا خیلی گرم عملکرد ایدئال ندارند.
- انتخاب ماله‌ی دندانه‌دار متناسب با ابعاد تایل. هرچه تایل بزرگ‌تر باشد، اندازه‌ی دندانه‌ها بیشتر است.
روش نصب خشک
مفهوم کلی
در این سیستم، تایل‌های سرامیکی بدون نیاز به ملات یا چسب، روی ساختاری از پیش آماده قرار می‌گیرند. نصب خشک در صنعت نمای ساختمان (Dry Fix) بیشتر شناخته‌شده است، اما برای کف‌پوش نیز روش‌های نوینی ابداع شده که شامل فیکس‌شدن تایل‌ها در سیستم‌های مهاری یا اسکلتی هستند.
مزایا
- امکان تهویه‌ی زیر کف‌پوش (در صورت طراحی برای تراس یا سقف‌های شیب‌دار)
- تعویض آسان تایل آسیب‌دیده بدون نیاز به تخریب ملات یا چسب
- سرعت بالای اجرا در بعضی سیستم‌ها
- کاهش بار ملات در ساختمان‌های سبک‌سازی شده
معایب
- هزینه‌ی بالا به دلیل نیاز به سازه‌ی مخصوص یا کلیپس‌های فلزی
- کم‌بودن تخصص اجرایی و نیروی کار ماهر در برخی مناطق
- دشواری تطبیق برای طرح‌های پیچیده یا فضاهای خیلی کوچک
- در کف فضاهای مسکونی داخلی کمتر متداول است (بیشتر در نما یا کف‌های کاذب کاربرد دارد)
نحوه‌ی اجرای کف‌پوش خشک
سازه‌ای فلزی یا زیرساخت ماژولار با ریل‌های مخصوص روی کف نصب می‌شود. تایل‌های سرامیک طرح پارکت دارای شیارهایی در پشت یا لبه‌های جانبی هستند که در ریل یا قطعات مهاری قفل می‌شوند. گاه از ساختارهای پلاستیکی یا پلیمری جایگزین فلز استفاده می‌شود تا وزن کمتر و عایق‌بودن بهتری به‌دست آید. بندکشی ممکن است یا وجود نداشته باشد یا با درزگیرهای لاستیکی یا سیلیکونی انجام شود.
کاربردهای رایج
- فضاهای نمایشگاهی یا فروشگاهی که تعویض و جابه‌جایی مداوم دکوراسیون کف دارند
- بالکن‌ها یا تراس‌هایی که نیاز به تهویه‌ی زیر کف‌پوش دارند
- محیط‌هایی که نصب سریع و تعویض آسان مدنظر است
روش‌های ترکیبی و تخصصی
شیوه‌ی شبه‌خشک
در این روش، لایه‌ای از ملات ماسه‌سیمان نیمه‌مرطوب (خمیر شل نیست) روی کف پخش می‌شود. سپس دوغاب سیمانی کم آب پشت سرامیک مالیده می‌شود و سرامیک روی سطح قرار می‌گیرد. ضربه‌ی چکش پلاستیکی سبب می‌شود دوغاب به داخل ملات نیمه‌مرطوب نفوذ کند و یک پیوستگی به‌نسبت محکم ایجاد شود. این روش در برخی پروژه‌ها انجام می‌شود که نتیجه‌ی نهایی مشابه روش سنتی است، ولی کنترل بهتری روی میزان آب داریم.
نصب با ملات‌های آماده‌ی خودتراز
برخی تولیدکنندگان ملات‌های پلیمری خودتراز عرضه می‌کنند که لایه‌ای نسبتاً نازک روی کف ریخته می‌شود و به‌طور خودکار تراز می‌شود. سپس پس از کمی سخت‌شدن سطح (چسبناک‌شدن)، تایل‌های سرامیک قرار می‌گیرند. سرعت اجرا بالاست ولی هزینه‌ی ملات قابل‌توجه است و نیاز به تخصص اجرای ملات خودتراز دارد.
نصب در الگوهای خاص (جناغی، آجری، شطرنجی)
به‌جز انتخاب روش ملات‌محور یا چسب‌محور، نحوه‌ی چیدمان تایل‌های طرح پارکت مهم است. برای ایجاد الگوهای هریینگ‌بون (جناغی)، باید دقت بسیار داشت؛ زیرا کوچک‌ترین خطای زاویه، زیبایی کار را مخدوش می‌کند. در این حالت، توصیه می‌شود روش چسب پلیمری به‌کار رود که فرصت اصلاح زاویه‌ی هر تایل را حین نصب فراهم کند.
بندکشی و درزگیری
اهمیت بندکشی
بندکشی در نصب سرامیک طرح پارکت، از منظر ظاهری و فنی مهم است. از یک سو، بندکشی تمیز و یکنواخت باعث می‌شود کف‌پوش یکپارچه و شیک به نظر برسد. از سوی دیگر، ملات یا دوغاب بندکشی نقش محافظ در برابر نفوذ آب و رطوبت به زیر تایل‌ها را ایفا می‌کند.
انواع مصالح بندکشی
- ملات سیمانی معمولی: روش سنتی، هزینه‌ی کم اما احتمال شوره‌زدگی یا ترک در زمان وجود دارد.
- پودر بندکشی پلیمری ضدآب: تنوع رنگ و قابلیت انعطاف دارد، مانع نفوذ رطوبت می‌شود و برای فضاهای مرطوب عالی است.
- ملات اپوکسی: بسیار مقاوم و ضدآب ولی هزینه‌ی بالا، برای محیط‌هایی نظیر آشپزخانه‌های صنعتی یا استخرها کاربرد دارد.
فاصله‌ی بندها
سرامیک طرح پارکت اغلب به شکل الوار چوب با ابعاد دراز تولید می‌شود. عموماً فاصله‌ی بند از یک تا دو میلی‌متر برای ایجاد نمایی شبیه چوب واقعی ترجیح داده می‌شود. بندکشی خیلی عریض ممکن است جنبه‌ی چوبی را تا حدی کاهش دهد. البته باید توجه داشت در تایل‌های ابعاد خیلی بزرگ یا فضاهای خارجی (جایی که انبساط حرارتی قابل توجه است)، گاه رعایت بندهای کمی عریض‌تر ضروری است.
هزینه‌ها و ملاحظات اقتصادی
مقایسه‌ی روش ملات‌محور و چسب پلیمری
روش ملات‌محور عموماً در پروژه‌های کوچک یا روستایی پرکاربردتر است و هزینه‌ی اولیه‌ی کمتری دارد. چسب پلیمری گران‌تر است اما سرعت اجرا را بالا می‌برد و به‌خصوص در نصب تایل‌های سایز بزرگ یا الگوهای پیچیده، نتیجه‌ی بهتر و احتمال خطای کمتری دارد.
هزینه‌ی دستمزد
دستمزد نصاب بر اساس روش اجرا و میزان مهارت متفاوت است. نصب‌های تخصصی (مثلاً الگوهای هریینگ‌بون یا روش‌های خشک) هزینه‌ی بالاتری دارد. همچنین انتخاب نصاب حرفه‌ای ممکن است قیمت را بالا ببرد، ولی در عوض اشتباهات و دوباره‌کاری‌ها کمتر می‌شود.
صرفه‌جویی در نگهداری بلندمدت
ممکن است هزینه‌ی اولیه‌ی خرید تایل‌های باکیفیت و اجرای دقیق بیشتر به نظر برسد، اما با کاهش هزینه‌های تعمیر و تعویض در سال‌های بعد، به صرفه خواهد بود. اگر اجرای نامناسب باعث ترک یا جداشدن سرامیک شود، تعمیرات پرهزینه‌ای تحمیل خواهد کرد.
چالش‌های رایج و راهکارهای اجرایی
لق‌شدن تایل‌ها
در روش ملات‌محور، اگر ملات به‌طور کامل در زیر تایل پخش نشود یا ترکیب ملات ضعیف باشد، تایل لق می‌شود. در روش چسبی، کیفیت پایین چسب یا عدم رعایت زمان خشک‌شدن می‌تواند همین مشکل را ایجاد کند. راهکار، استفاده‌ی درست از مصالح باکیفیت و اجرای دقیق زیرسازی است.
ترک‌خوردگی در تایل
ترک‌خوردگی اغلب به دلیل ضربه‌ی شدید یا نشست نامتقارن کف رخ می‌دهد. اجرای درز انبساط در محیط اتاق (چند میلی‌متر فاصله تا دیوار) و توزیع یکنواخت ملات یا چسب زیر تایل می‌تواند خطر ترک‌خوردگی را کم کند.
شوره‌زدگی یا تغییر رنگ بندها
در روش سنتی و استفاده از ملات سیمان، رطوبت موجود ممکن است نمک‌های محلول را به سطح بند بکشد و ایجاد شوره کند. برای جلوگیری، استفاده از پودر بندکشی پلیمری ضدآب یا کنترل میزان رطوبت و زمان خشک‌شدن ملات توصیه می‌شود.
لغزندگی سطح
سرامیک‌های براق طرح پارکت، در صورت خیس‌بودن ممکن است لغزنده شوند. اگر فضا پرتردد است یا افراد سالمند حضور دارند، سراغ لعاب‌های نیمه‌براق یا مات بروید. برخی تایل‌های طرح پارکت بافت سه‌بعدی دارند که ضریب اصطکاک را بالاتر می‌برد.
انتخاب بهترین روش نصب بر اساس شرایط پروژه
متراژ و ابعاد تایل‌ها
اگر پروژه‌ی شما شامل تایل‌های بزرگ (مثل اسلب ۱۲۰×۲۴۰) است، روش چسب پلیمری و زیرسازی تراز غالباً بهتر عمل می‌کند. برای تایل‌های کوچک‌تر (۱۵×۶۰)، روش سنتی ملات‌محور هم می‌تواند گزینه‌ای منطقی باشد.
فضاهای داخلی در برابر فضای باز
در بالکن یا فضای روباز، رطوبت و تغییرات دمایی بیشتر است. ملات‌محور با شیب‌بندی مناسب یا روش چسبی همراه درز انبساط و مصالح بندکشی ضدآب می‌تواند مفید باشد. روش خشک نیز برای برخی تراس‌ها یا کف‌های کاذب مناسب است.
سبک معماری و زمان‌بندی
در پروژه‌هایی که زمان اجرای سریع مهم است (مثلاً بازسازی منزل در مدت کم)، روش چسب پلیمری یا ملات‌های آماده‌ی خودتراز سرعت را بالا می‌برد. اگر پروژه سبک سنتی دارد یا استادکاران محلی عادت به روش سنتی دارند، می‌توان از همان روش ملات‌محور استفاده کرد ولی باید کیفیت اجرا را کنترل کنید.
محدودیت‌های اقتصادی
روش خشک هزینه‌ی بیشتری دارد، اما در آینده تعویض تایل آسیب‌دیده را ساده‌تر می‌کند. روش چسبی هم اغلب گران‌تر از ملات‌محور است. اگر بودجه محدود دارید اما می‌خواهید اجرای خوبی داشته باشید، روش سنتی با نظارت دقیق و مصالح مناسب می‌تواند پاسخگو باشد.
راهنمای گام‌به‌گام نصب با روش چسب پلیمری
برای درک بهتر فرایند نصب، در ادامه یک راهنمای گام‌به‌گام ارائه می‌شود:
۱) آماده‌سازی کف: کف را از هرگونه گردوخاک، چربی یا ذرات سست پاک کنید. اگر ناهمواری زیاد است، از ملات ترازکننده استفاده کنید و اجازه دهید خشک شود.
۲) اندازه‌گیری دقیق و طرح اولیه: نقشه‌ی کف را بکشید و نقطه‌ی آغاز نصب را تعیین کنید (مثلاً از مرکز اتاق یا یکی از گوشه‌ها). اگر الگوی خاصی مثل هریینگ‌بون اجرا می‌شود، حتماً ابعاد و زاویه‌ها را بررسی کنید.
۳) آماده‌سازی چسب: چسب پلیمری را بر اساس دستور تولیدکننده با آب مخلوط کنید. غلظت چسب نباید بیش از حد رقیق یا سفت باشد. مدت زمان کارپذیری چسب محدود است، پس مقدار موردنیاز را آماده کنید.
۴) توزیع چسب روی کف: با ماله‌ی دندانه‌دار، چسب را در محدوده‌ای که در مدت کوتاه بتوانید تایل‌ها را قرار دهید، پخش کنید. دندانه‌ی ماله متناسب با ابعاد تایل انتخاب شود (مثلاً ماله ۱۰ میلی‌متری برای تایل‌های متوسط).
۵) زیرسازی پشت تایل (در صورت نیاز): گاه برای ایجاد چسبندگی بهتر، پشت سرامیک هم یک لایه‌ی نازک چسب مالیده می‌شود. به این کار روش Double Spread یا Buttering می‌گویند.
۶) قرار دادن تایل: تایل را با حرکت چرخشی یا ضربه‌ی آرام در چسب مستقر کنید. از اسپیسر یا هم‌تراز پلاستیکی برای تنظیم بندها استفاده کنید. با تراز یا متر لیزری، مسطح بودن و هم‌خط بودن را کنترل کنید.
۷) اجرای ردیف به ردیف: این کار را در هر ردیف یا بخش کوچک پیش ببرید تا سردرگم نشوید. اشکالات کوچک را سریع اصلاح کنید؛ اگر صبر کنید چسب کمی خشک شود، کندن و اصلاح دشوارتر است.
۸) برش تایل‌ها: برای کناره‌ها یا دور ستون‌ها، به‌ناچار نیاز به برش پیدا می‌کنید. دستگاه برش سرامیک و صفحه‌ی دیسک الماسه برای برش تمیز استفاده شود. قبل از برش، اندازه را دوبار چک کنید تا تایل هدر نرود.
۹) زمان خشک‌شدن: بر اساس توصیه‌ی شرکت سازنده، بین ۱۲ تا ۲۴ ساعت روی تایل‌ها تردد نکنید تا چسب کاملاً سفت شود. درجه حرارت و رطوبت محیط بر زمان خشک‌شدن مؤثر است.
۱۰) بندکشی: بعد از سخت‌شدن چسب، ملات بندکشی یا پودر بندکشی پلیمری را با آب ترکیب کرده و با کاردک پلاستیکی یا اسفنج بین بندها بکشید. اضافی را با اسفنج مرطوب پاک کنید.
۱۱) تمیزکاری نهایی: پس از خشک‌شدن بندکشی، یک مرحله‌ی تمیزکاری سطحی انجام دهید تا باقی‌مانده‌ی مصالح پاک شود. می‌توانید با یک پارچه‌ی نرم یا اسفنج، سطح را تمیز کنید.
نتیجه‌گیری
سرامیک طرح پارکت، به دلیل برخورداری از ظاهر چوب و مقاومت بالای سرامیک، انتخابی محبوب در پروژه‌های مسکونی و تجاری است. اما دستیابی به نتیجه‌ی مطلوب، علاوه بر خرید محصول باکیفیت، مستلزم نصب اصولی و رعایت جزئیات اجرای زیرسازی، انتخاب مصالح مناسب و بندکشی درست است. در این متن بیش از سه‌هزار کلمه، روش‌های اصلی نصب شامل ملات‌محور سنتی، چسب پلیمری (Thin-Set)، نصب خشک و شیوه‌های ترکیبی مورد بررسی قرار گرفت و مزایا و معایب هر روش تشریح شد.
اگر پروژه‌ای کوچک با بودجه محدود دارید و استادکاری خبره در روش سنتی ملات‌محور در دسترس است، انتخاب این روش می‌تواند قابل قبول باشد. در پروژه‌هایی با تایل‌های بزرگ یا طرح‌های پیچیده که نیازمند دقت بالا و سرعت اجرا هستید، روش چسب پلیمری گزینه‌ی بهتر است. نصب خشک در بعضی کف‌های کاذب یا فضاهای نیازمند تعویض آسان تایل کاربرد دارد، اما هزینه بالاتر و نیاز به سازه‌ی تخصصی دارد. در همه‌ی این روش‌ها، توجه به بندکشی با مصالح ضدآب و اجرای زمان‌بندی خشک‌شدن مصالح، رمز دوام طولانی‌مدت کف‌پوش است.
سرانجام می‌توان گفت که هیچ روش واحدی برای همه‌ی پروژه‌ها ایدئال نیست. شرایط کف، ابعاد تایل، سبک معماری، زمان‌بندی اجرا، تخصص نیروهای موجود و بودجه‌ی در اختیار، تعیین‌کننده‌ی روش نهایی خواهند بود. با داشتن آگاهی از مزایا و معایب هر روش، می‌توانید تصمیمی آگاهانه بگیرید و از نتیجه‌ی حاصل که سالها آرامش و زیبایی را به فضای زندگی‌تان می‌بخشد، لذت ببرید.
